De belangstelling is groot bij de ballotage van de BMK in Museum Hilversum op 16 maart. Wanneer de jury het podium betreedt, voel je de spanning stijgen in de zaal. De deelnemers hebben hier minimaal een jaar aan gewerkt: een serie van minimaal twaalf beelden waarin een onderwerp of thema is verbeeld.

’s Ochtends hebben de deelnemers een gesprek met een van de drie juryleden: Veronique Jansen, Bas Losekoot en Geert Broertjes. Dat zijn drie professionals die straks hun werk beoordelen. Daarna begint het wachten. De interesse en passie bij de besprekingen stelde de jury voor een uitdaging. Waar zij op letten is het concept: wat wil de fotograaf vertellen en voel je het verhaal als je de foto’s ziet? Uiteindelijk doorbreekt de jury de spanning. Van de 23 inzenders zijn er zeventien uitgenodigd om hun werk aan de jury te presenteren, waarvan aan vier het BMK-predicaat is toegekend en zeven kandidaat BMK-leden zijn toegelaten. Een kandidaat-lid mag twee jaar meedraaien in de BMK-groep omdat de jury hier de potentie in ziet om op den duur alsnog BMK’er te worden. Opvallend is dat van de vier geaccepteerde BMK’ers er twee al lid zijn van de BMK. Zij zijn eerder toegelaten en hebben nu opnieuw een serie gemaakt die zij aan het professionele oog van de jury willen voorleggen. Susan Leurs maakte een prachtig boek over Floortje, iemand die ze ontmoette tijdens het maken van haar serie over pesten en die zij is blijven volgen. In het boek combineert zij tekeningen en gedichten van Floortje. Volgens de jury voel je wat zich afspeelde en laat het boek zowel kracht als kwetsbaarheid zien. John van Loon brengt met zijn serie Vernielen of Vernieuwen een project over herbeplanting van bomen en planten die anders versnipperd zouden worden, op een bijzondere manier in beeld. Met zijn presentatie raakt hij de jury. “Je maakt helden van mensen”, is hun reactie. Tijdens de bespreking voorziet de jury de deelnemers en toehoorders van veel tips.

Stadtelander
Jurgen Onland verhuisde op zijn zesde naar een klein dorp op het platteland. Het klinkt ideaal: buiten spelen, vrijheid en avontuur. Toch is zijn jeugd niet zorgeloos. Hij vindt moeilijk aansluiting in het dorp en het gevoel van er niet bij horen overheerst. Wanneer hij later naar de stad verhuist, lost het gevoel van eenzaamheid langzaam op. Tot zijn eigen verbazing volgt hij 25 jaar later met zijn gezin met jonge kinderen het voorbeeld van zijn ouders en verhuist hij eveneens naar een klein plattelandsdorp. Ondanks het prettige gevoel van rust, natuur en vrijheid, steekt het gevoel er niet bij te horen opnieuw de kop op. In zijn fotoserie onderzoekt hij dit gevoel en gaat hij op zoek naar acceptatie van zijn oorspronkelijke gevoelens en omgeving. De beelden die hij maakt zijn vaak beklemmend. “Dit is visueel verhalen vertellen, kwetsbaar doordat hij zichzelf en zijn kinderen heeft gefotografeerd. Een krachtig verhaal, dat doet denken aan de foto’s van Alec Soth”, is de reactie van de jury. Met deze serie behaalt Jurgen het predicaat BMK.